ကယ်တင်ခြင်းနှင့် ဝမ်းနည်းခြင်း
“အို ငါ့သား အဗရှလုံ၊ ငါ့သား၊ ငါ့သား အဗရှလုံ၊ သင့်ကိုယ်စား ငါမသေပါလေတကား။ အို အဗရှလုံ၊ ငါ့သား၊ ငါ့သား” ဟု ငိုကြွေးလေ၏။ (၂ ရာဇဝင် ၁၈:၃၃)
အဗရှလုံသည် ကယ်တင်ခြင်းရရှိခဲ့သည် ရှိ၊ မရှိ ကျွန်ုပ်တို့ မသိနိုင်ပါ။ သူ၏ဖခင် ဒါဝိဒ်၏ ငိုကြွေးခြင်းသည် သေဆုံးသွားသော မယုံကြည်သူ ဆွေမျိုးများအတွက် ယုံကြည်သူများ၏ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုကို ကြည့်မှန်တစ်ချပ်ကဲ့သို့ ထင်ဟပ်စေသည်။ထိုသူများသည် မယုံကြည်သူများအတွက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဆုတောင်းပေးခဲ့ကြသည်။ ဤသို့သော အခြေအနေကို ကုစားရန် ဆေးတစ်လက်ရှိပါသလား။ သမ္မာကျမ်းစာက ဤအကြောင်းကို မည်သို့ဖော်ပြသနည်း။
ပထမဦးစွာ၊ သေဆုံးသွားသော လူတစ်ဦးသည် ကယ်တင်ခြင်း စိတ်ချရမှုရှိသည်၊ မရှိသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ အမြဲတမ်း သေချာမသိနိုင်ပါ။ မြင်းပေါ်မှ လွှင့်ထုတ်ပစ်ခံရသူတစ်ဦးသည် မြေပေါ်သို့ မကျရောက်မီ အချိန်တွင် ခရစ်တော်ယေရှုကို ယုံကြည်လက်ခံကြောင်း သက်သေခံချက်ကို ကျွန်ုပ်တို့ ကြားဖူးသည်။
အခြားတစ်ဦးမှာ ရေတံခွန်ဘောင်ပေါ်မှ ချော်ကျကာ၊ အောက်ရှိ ရေကို မထိမီ အသက်တာပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ဤဖြစ်ရပ်နှစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့သူများ သေဆုံးခဲ့ပါက၊ ၎င်းတို့သည် ခရစ်တော်ကို ယုံကြည်ပြီးမှ သေဆုံးခဲ့ကြောင်း မည်သူမျှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပါ။
သတိမေ့မြောနေစဉ်တွင်ပင် လူတစ်ဦးသည် ကယ်တင်ခြင်းရရှိနိုင်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည်သည်။ ဆရာဝန်များ၏ ထွက်ဆိုချက်အရ သတိမေ့မြောနေသူတစ်ဦးသည် ဘာမှမလုပ်နိုင်၊ မပြောနိုင်သော်လည်း၊ အခန်းထဲတွင် ပြောနေသော အသံများ၊ လှုပ်ရှားနေသော အရာများကို ကြားနိုင်၊ နားလည်နိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။ အကယ်၍ သူသည် ကြားနိုင်၊ နားလည်နိုင်သည်ဆိုပါက၊ ခရစ်တော်ကို ယုံကြည်လက်ခံရန် အဘယ်ကြောင့် မဖြစ်နိုင်ရမည်နည်း။
သို့သော် အဆိုးဆုံးကို စဉ်းစားကြည့်ကြပါစို့။ လူတစ်ဦးသည် ကယ်တင်ခြင်းမရဘဲ သေဆုံးသွားသည်ဟု ဆိုကြပါစို့။ ထိုအခါ ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်သဘောထားသည် မည်ကဲ့သို့ ဖြစ်သင့်သနည်း။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဇာတိသွေးသားကို ဆန့်ကျင်ပြီး ဘုရားသခင်၏ဘက်တွင် ရပ်တည်သင့်သည်။
လူတစ်ဦးသည် မိမိ၏အပြစ်၌ သေဆုံးပါက၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ အမှားမဟုတ်ပါ။ သူတို့၏ အပြစ်မှ ကယ်တင်ရန် လမ်းကို တန်ဖိုးကြီးစွာ ဘုရားသခင်က စီမံပေးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သူ၏ ကယ်တင်ခြင်းသည် အခမဲ့ဖြစ်ပြီး၊ ထိုက်တန်ခြင်း သို့မဟုတ် ပေးဆပ်ရခြင်းနှင့် မည်သို့မျှ သက်ဆိုင်မှုမရှိပါ။
အကယ်၍ လူတို့က ထိုထာဝရ အသက်လက်ဆောင်ကို ငြင်းပယ်ကြပါက၊ ဒီထက် ဘုရားသခင် ဘာလုပ်နိုင်မည်နည်း။ ကောင်းကင်နိုင်ငံသို့ မသွားလိုသူများကို အတင်းအဓမ္မ ပို့ဆောင်ပြီး ကောင်းကင်နိုင်ငံ၏ လူဦးရေ တိုးပွားလာစေရန် ဘုရားသခင် အလိုမရှိပါ။ ထိုသို့လုပ်ဆောင်လျှင် ၎င်းသည် ကောင်းကင်နိုင်ငံ မဟုတ်တော့ပါ။
ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ ချစ်ခင်သူများ ခရစ်တော်မပါဘဲ ဤလောကကြီးမှ ထွက်ခွာသွားလျှင်၊ ကျွန်ုပ်တို့ လုပ်နိုင်သည်မှာ ယေရုရှလင်မြို့ပေါ်၌ ငိုကြွေးခဲ့သော ဘုရားသခင်၏ သားတော် ယေရှု၏ ဝမ်းနည်းခြင်းကို မျှဝေခံစားရန်သာ ဖြစ်သည်။ “ကြက်မသည် မိမိသားငယ်တို့ကို အတောင်အောက်၌ စုရုံးသကဲ့သို့၊ သင်၏သားတို့ကို စုရုံးစေခြင်းငှာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ငါအလိုရှိ၏။ သင်မူကား၊ အလိုမရှိ” (လုကာ ၁၃:၃၄)။
မြေကြီးတပြင်လုံး၏ တရားသူကြီးသည် တရားသဖြင့် စီရင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ သိရှိကြသည် (ကမ္ဘာဦး ၁၈:၂၅)။ ထို့ကြောင့် ကယ်တင်ခြင်းမရသေးသူများအား အပြစ်ဒဏ်စီရင်ခြင်းအတွက် ဘုရားသခင်၌ အပြစ်တင်ခွင့် တစ်စုံတစ်ရာ မရှိပါ။
ဆင်ခြင်စရာ မေးခွန်းများ
1. သင်၏ ချစ်ခင်သူများ ကယ်တင်ခြင်းမရဘဲ သေဆုံးသွားခဲ့လျှင်၊ ထိုဝမ်းနည်းခြင်းကို ဘုရားသခင်၏ တရားစီရင်မှုနှင့် မည်သို့ ချိန်ညှိနိုင်မည်နည်း။
2. သင့်ဘဝတွင် မယုံကြည်သူများအတွက် ဆုတောင်းပေးရန် မည်သို့ အားထုတ်နိုင်မည်နည်း။
Comments
Post a Comment